Deze 700.000 mannen zijn online op zoek naar seks en komen dan al gauw uit op meisjes, maar ook jongens, uit de Filipijnen.
Tijdens een lockdown zijn er meer westerse mannen actief op zoek naar seks online en meer Filipijnse kinderen beschikbaar.
Op de Filipijnen wordt er goed Engels gesproken, de internetverbindingen zijn goed en internetbankieren is er eenvoudig.
Ieder kind heeft behoefte aan aandacht, liefde en bevestiging. Hier spelen traffickers – vaak familieleden of bekenden – op in.
“In het begin was hij lief. Nu kan ik niet meer terug. Hij wacht thuis op me, want er zijn altijd klanten.”
– Cassie (12) over haar pooier
Ouders weten vaak niet hoe schadelijk de seksindustrie voor hun kind is. Vaak waren ze zelf ook ooit slachtoffer. Ze leven vaak niet, maar overleven.
De crisis heeft veel mensen hun baan gekost. Als OSEC geen inkomen biedt, raken veel ouders verstrikt in drugshandel, diefstal of prostitutie.
Ik heb 15 klanten per dag, 7 dagen per week.”
– Lanie (15)
Seks in ruil voor een flesje cola
Precy Torreon
Precy Terron is directeur van een Compassion-project op de Filipijnen. Zij vertelt: “Hier zijn veel ‘kartonmeisjes’: tieners die voor 1 dollar achter een stukje karton seks hebben met een klant. Toen ik laatst zo’n meisje aanbood om haar eten te geven zodat ze kon stoppen met dit werk, zei ze: ‘Maar wie geeft dan mijn broertjes te eten?’ Kinderen zorgen voor het gezin. Het probleem is niet zomaar opgelost. Zo’n 70 tot 80 procent van de kinderen in deze buurt komt in aanraking met cyberseks. Voor een flesje cola kleden ze zich uit voor een webcam en doen ze alles. Ouders staan dit toe omdat dit geld oplevert en overzien de gevolgen niet. Wij zetten ons in om voor de kinderen uit deze buurt. We willen hen beschermen tegen de vergaande gevolgen van extreme armoede.” Een van de kinderen uit het project van Precy is Ayesha (4). Lees haar verhaal hier.
Bronnen: Unicef, UN en FBI