Sadursha is een kleine peuter met een sprankelende glimlach. Iedereen in haar omgeving is gek op haar. Samen met haar opa woont zij in een klein huisje op het strand in Sri Lanka. Ze hebben bijna geen bezittingen, maar hebben elkaar.

Sadursha rent vrolijk om haar opa heen als hij vertelt over hun leven: “Ik ben zeventig jaar oud en blind aan mijn linkeroog. Mijn rechteroog gaat ook snel achteruit en het duurt niet lang meer voordat ik helemaal blind ben. Ik kan niet lopen zonder stok en moeilijk geld verdienen. Sadursha haar ouders zijn vertrokken naar de grote stad om werk te zoeken. Maar hun levensomstandigheden zijn nog beroerder dan die van ons. Af en toe belt haar moeder, maar Sadursha wil eigenlijk niet met haar praten.”

Sadursha en haar opa leven van de restjes voedsel van hun buren. “Ik heb al twee dagen niet gegeten. Gelukkig kon ik Sadursha nog wat oude curry en rijst geven. Ik heb geen voedsel nodig, maar ik kan Sadursha geen honger laten lijden,” vertelt opa Marasami terwijl hij in het zand zit. “Ik ben haar moeder en vader tegelijk. Zij is mijn alles, maar ik kan het niet alleen. Ik ben oud en heb mijn leven geleefd. Maar zij verdient meer dan dit!”