“We zijn op de Filipijnen. Mijn man Jafeth en ik willen een kindje sponsoren dat qua leeftijd in de buurt zit van onze eigen baby. Ik ben ervan overtuigd dat ik een jongetje draag, dat we liefkozend ‘Jesje’ noemen – naar Jafeth En Sifra. Als ik van Compassion de keuze krijg uit vier kinderen om te sponsoren, valt de naam Ayesha, wat betekent ‘vol van leven’, me daarom meteen op. Ik weet: dit moet haar zijn.
De volgende dag rijden we met een busje richting het Compassion-project, waar ik Ayesha zal ontmoeten. We stoppen op een geasfalteerde weg met aan beide kanten mooie gebouwen. Maar naarmate we de wijk inlopen, wordt de armoede steeds zichtbaarder. Aan de linkerkant van de weg staan hutjes, de een nog krakkemikkiger dan de ander. Aan de rechterkant van de weg zie ik een ravijn dat fungeert als vuilnisbelt.”
Op slag verliefd
“In een snikhete kerk met loeiende ventilatoren worden we hartelijk verwelkomd door een groep moeders met baby’s. Al snel word ik voorgesteld aan Ayesha. Ik ben op slag verliefd. Op een plastic stoel achterin de kerk vertelt haar moeder Charismae me haar bizarre verhaal.
Charismae is nog maar 1 jaar als zij en haar zusje als weeskinderen bij haar oma komen te wonen. Als ze 5 jaar is, sterft haar zusje aan de gevolgen van armoede. Als ook haar oma overlijdt, heeft ze niemand meer. Charismae belandt op straat. Op haar zestiende raakt ze zwanger van een man die haar mishandelt en twee jaar later krijgt ze nog een kindje. Later krijgt ze met haar neef nog twee kinderen, waaronder Ayesha. De relatie loopt helemaal mis en op een nacht gaat haar neef er met het broertje van Ayesha vandoor. Tot op de dag van vandaag zijn ze spoorloos.”
Intens boos
“Ademloos luister ik naar haar verhaal. Ik kan geen woord uitbrengen. Dan worden alle moeders naar voren geroepen om een lied te zingen. Charismae drukt haar baby in mijn armen en loopt naar voren. Ineens voel ik me intens boos worden. Hoe kan dit? Waarom moet deze vrouw zoveel meemaken? Ik wil dit fixen! Door de luid krakende geluidsinstallatie klinken de stemmen van de moeders:
‘God will make a way,
where there seems to be no way.
He works in ways we cannot see
He will make a way for me’
De tranen rollen over mijn wangen. Ayesha is inmiddels op mijn schoot in slaap gevallen. Als Charismae stralend weer naast me komt zitten, vraag ik haar hoe ze dit lied kan zingen. Haar antwoord zal ik nooit vergeten: ‘Ja, ik ben een hoop verloren in mijn leven. Maar in dit Compassion-project heb ik het mooiste gevonden: God. En Hij is alles wat ik nodig heb.’
Ineens zie ik het. Toen ik lang moest wachten voordat ik zwanger werd, vond ik het ontzettend moeilijk om de controle los te laten. Want in onze westerse wereld is toch alles maakbaar? Een zwangerschap kun je alleen niet ‘even fixen’. Net zoals ik het verschrikkelijke leven van Charismae niet kan fixen. Deze kwetsbare vrouw leert me een belangrijke les: God is alles wat ik nodig heb. Hij baant de weg, daar waar situaties uitzichtloos lijken. Dit is Zijn werk.”
Kriebel in mijn buik
“De volgende ochtend word ik wakker met een kriebel in mijn buik. Ik voel de baby voor de allereerste keer en ik besef: Het is God die mij tot moeder heeft gemaakt. Een paar maanden later wordt er een meisje geboren. We geven haar de naam Janoah Ayesha.
Eén voor één, kind voor kind, veranderen we de wereld. Hoe klein het soms ook voelt: een kind dat een eerlijke kans krijgt, kan de rest van zijn of haar leven zóveel impact hebben op een gezin of een heel dorp. Dat geeft mij hoop. God gaat Zijn weg, hoe dan ook. Wij mogen daarbij aanhaken.”
Benieuwd hoe het twee jaar later met Ayesha en haar familie gaat? Je leest het in het verhaal: ‘Mama, kom naar huis.’