Als gevolg van de lockdown, verliest Victors vader zijn baan, heeft zijn moeder minder werk en sluit de school haar deuren. Victor kan dus geen lessen meer volgen, en dat valt hem zwaar. Hij zit veel thuis, samen met zijn ouders, broer en drie neven. En dat in een kleine eenkamerwoning, met slechts een paar dunne gordijnen die de woonkamer van de slaapvertrekken scheiden. Sinds de pandemie maken zijn ouders meer ruzie en is zijn extraverte broer nog luidruchtiger dan normaal. De introverte Victor kan dat nauwelijks verdragen.
Vastberaden
Victor is een van de beste studenten van zijn school en was net toegelaten tot een programma voor excellente leerlingen. Hij is dan ook vastberaden om ondanks alles tijdens de pandemie door te leren. Hij leest zo goed en zo kwaad als het gaat zijn oude aantekeningen door en grijpt elke opdracht die zijn leraar via WhatsApp stuurt met beide handen aan.
“Ik schreef aantekeningen die ik op mijn telefoon binnenkreeg over naar mijn boeken, maar dat was veel te omslachtig,” vertelt Victor. “Ik klopte bij mijn Compassion-project aan voor hulp. Milly Sakira is de directeur van het project in Kampala. Ze is een bescheiden, maar krachtige vrouw. Ze groeide zelf op in extreme armoede en snapt goed met wat voor uitdagingen de kinderen uit haar project geconfronteerd worden. Victor: “Milly hielp me met het downloaden en printen van aantekeningen en opdrachten. Ook had ik op het project toegang tot internet, hier kon ik verder mee.”
In beweging blijven
Milly kan zich als geen ander verplaatsen in de ambitieuze scholier. Zelf kende ze veel teleurstellingen en tegenslagen in haar eigen leven. Desondanks bleef ze een goede leerling. “Ik had maar één doel,” vertelt ze: “mezelf ontwikkelen. Alleen dan zou ik verder komen in het leven.” Haar doorzettingsvermogen loonde. Op een dag kreeg ze een beurs toegewezen waardoor ze naar de universiteit kon. “Ik moest huilen van dankbaarheid.” Milly hamert er bij Victor dan ook op om vol te houden en hard te blijven studeren.
Als de lockdown verlengt wordt en Victor nog langer gedoemd is thuis te blijven, zakt de moed hem in de schoenen. “Ik verloor alle hoop. Twee dagen lang las ik geen woord. Toen herinnerde ik me de woorden van Milly: ‘Blijf in beweging, blijf doorgaan.’ Ook al kon ik niet naar school, ik kon altijd blijven leren.”
Victor raapt de moed bijeen en zet door. Sommige vrienden lachen hem uit. Zij kiezen ervoor om in hun extra vrije tijd te werken en geld te verdienen. Ze vragen Victor om zich bij hen aan te sluiten, maar hij weigert. “Extra geld is fijn,” legt hij uit, “maar ik vind het belangrijker om mijn tijd te gebruiken voor school. Geld is tijdelijk, een studie geeft mij een kans op een betere baan.”
Met elkaar
Gelukkig hoeft Victor het niet alleen te doen. Naast de hulp die hij van Milly krijgt, heeft hij twee klasgenoten met wie hij hierin kan optrekken. “We helpen elkaar en geven onszelf zelfs toetsen!”
Doordat hij ondanks de lockdown door kan leren, is Victors droom om software engineering te studeren op de universiteit nog steeds reëel. Zijn grootste motivatie haalt hij uit zijn gezin. “Mijn moeder verkoopt nu groenten om het gezin te onderhouden en krijgt weinig steun van mijn vader. Op een dag wil ik een huis voor haar laten bouwen, zodat ze niet meer hoeft te huren en in alle rust oud kan worden.”