Van dagelijkse strijd naar sprankjes hoop
Dichtbij de prachtige vulkaan Muhabura in Rwanda, staat een eenvoudig huis waar Annette samen met haar ouders, broers en zussen woont. In oktober 2019 werd Annette ingeschreven bij het Compassion-project van de lokale kerk. “Eigenlijk dachten we dat het Compassion-programma alleen bedoeld was om Annette te helpen met schoolgeld, schoolspullen en elke zaterdag een maaltijd,” vertelt haar moeder Jeannette.
Het gezin ging op dat moment door een lastige periode. Het leven voelde als een dagelijkse strijd: ze hadden het financieel zwaar en de sfeer thuis was gespannen. Vader Robert herinnert zich: “Onze dagen waren gevuld met zorgen en veel frustraties. We woonden dan wel onder hetzelfde dak, maar het voelde alsof iedereen hier zijn strijd alleen voerde. Daarbij reisde ik vaak naar Uganda op zoek naar werk, waardoor ik soms maanden van huis was.”
Tot er iets bijzonders gebeurt als Annette naar het Compassion-project gaat. Het project biedt niet alleen Annette, maar het hele gezin steun, begeleiding en Bijbels onderwijs. Voorzichtig beginnen ze sprankjes hoop te zien. “Deze support heeft ons hele gezin echt veranderd,” deelt Jeanette.
‘Deze support heeft ons hele gezin echt veranderd.’
‘We beseften ons: we zijn niet onze problemen’
De medewerkers van het Compassion-project nodigden het gezin uit voor wekelijkse meetings. Zo kwamen ze in contact met andere gezinnen, begonnen ze met samen bidden en ontstond er een warme, hechte groep. Ook kregen ze begeleiding voor het omgaan met de dagelijkse uitdagingen.
Deze meetings zijn een belangrijke basis voor bijzondere veranderingen in het gezin van Annette. “Voor het eerst voelden we ons echt gesupport. Niet alleen materialistisch, maar ook op emotioneel en spiritueel vlak,” vertelt Robert. “Tijdens een van die bijeenkomsten beseften we dat onze problemen ons niet definieerden. Maar wat er wél toe deed, was hoe we ze samen onder ogen zagen, in geloof.”
Het gezin leerde wat dankbaarheid en vertrouwen met je doet, zelfs in moeilijke tijden. “In plaats van klagen over wat we niet hadden, begonnen we God te danken voor wat we wél hadden,” zegt Jeannette. “Dat gaf ons een gevoel van vrede dat we nooit eerder hadden ervaren.”
Met liefde en gebed
Tegenwoordig begint het gezin elke dag samen met een moment van dankbaarheid en gebed. Ook ‘s avonds komen ze bij elkaar, op hun krukjes achter het huis. “Het voelde eerst een beetje ongemakkelijk,” vertelt Robert, “maar langzaamaan werd het een vanzelfsprekende gewoonte.”
“Ons leven is niet perfect,” zegt Jeannette. “Maar nu gaan we samen de uitdagingen aan, met liefde en gebed. Dat maakt echt het verschil. We zijn dankbaar voor de sponsor van Annette en de medewerkers van het Compassion-project, die ons zo gezegend hebben.” Ook Robert kijkt met diepe dankbaarheid terug op de afgelopen periode. “Mensen vragen ons vaak wat er veranderd is. We vertellen dan dat het geloof ons leerde ons dat er licht is, zelfs in de donkerste tijden.”
Wat begon met nieuwe gebedsroutines, groeide uit tot een gezinsband waarin ze elkaar met liefde en geduld bijstaan in moeilijke tijden. “We leven nu in een huis vol liefde en plezier,” zegt Jeanette. “We hebben misschien niet veel, maar we hebben elkaar, en dat is genoeg.”
‘We hebben misschien niet veel, maar we hebben elkaar, en dat is genoeg.’
Een herinnering aan Gods trouw
Tegenwoordig zijn Annette en haar gezin actief in de lokale kerk. Ze inspireren anderen met hun verhaal hoe het project niet alleen Annette hielp, maar het hele gezin hoop, geloof en nieuwe kracht gaf. Esperance, directeur van het Compassion-project, vertelt: “Robert en Jeannette zijn een baken van hoop. Hun geloof en doorzettingsvermogen herinneren ons aan wat er allemaal mogelijk is als je op God vertrouwt.”
Wanneer een kind in een Compassion-project is opgenomen, kijken projectmedewerkers samen met ouders wat er nodig is voor een gezonde ontwikkeling. Tegelijkertijd krijgt ook de rest van het gezin ondersteuning. Zo krijgen ouders bijvoorbeeld trainingen op het gebied van opvoeding, sparen en het starten van een eigen bedrijf.
Interview en beeld: Doreen Umutesi