Neem contact met mij op over het sponsoren van een kind.
Benjamin (33) – Sponsorrelatieteam medewerker
“Ik ben geen carrièretijger, maar bij Compassion heb ik ontdekt dat ik meer in mijn mars heb. Na de middelbare school heb ik verschillende studies gedaan: administratie, wachtmeester bij de Koninklijke Marechaussee en de pabo. Ik heb allerlei kwaliteiten, dat maakt het ook best lastig om een keus te maken. Eenmaal aan het werk bij een bedrijf ontdekte ik, dat het voor mij belangrijk is dat ik op het werk mezelf kan zijn en dat er een goede sfeer is en gezelligheid. Voor mij is het ook echt een plus, als je door je werk verschil kan maken in deze wereld. In de vacature bij Compassion kwam alles bij elkaar.
Bij het sponsorrelatieteam heb ik mijn plek gevonden. Samen met zes andere collega’s beantwoord ik de vragen van sponsoren: mensen kunnen ons bellen, mailen, WhatsAppen of via social media vragen stellen. Daarnaast doe ik ook andere projecten. Zo word ik bijvoorbeeld gelukkig van de capaciteitsplanning van de afdeling en onze telefoonplanning. Daar maak ik grote Excel‐bestanden voor met veel gekke formules. De combinatie van het sociale en het projectmatige vind ik leuk. Bij Compassion wordt echt gekeken waar je talenten liggen en waar je feeling mee hebt.
Door Play, de speciale training voor millennials, ben ik erachter gekomen dat ik nieuwe uitdagingen niet snel aan ga, omdat dit veel spanningen en onzekerheid kan opleveren. Door de training heb ik geleerd om hier op een goede manier mee om te gaan, zodat ik uit de comfortzone kan stappen en het avontuur durf aan te gaan. Ook door mijn collega’s word ik bemoedigd om mijn kwaliteiten in te zetten. Binnen de organisatie wordt iedereen, ook jonge mensen, aangemoedigd om te zeggen wat we vinden van hoe dingen gaan. Daar wordt ook echt naar geluisterd, iets dat ik nergens anders zo heb meegemaakt. Binnenkort ga ik praten over een nieuwe stap binnen Compassion. Zonder die training had ik dat nooit gedaan. Ik ben benieuwd en anders is het ook goed. Echt, ik hoef hier nog lang niet weg!”
“Voor mij begon het met een Compassion‐reis naar Oeganda. Ik was nog nooit naar Afrika geweest. Tijdens die reis raakte ik zo onder de indruk van de liefde en inzet van de mensen daar voor de kinderen. Weer in Nederland ben ik eerst vrijwilligerswerk gaan doen. Later dat jaar kwam er een vacature bij het kerkenteam. Ik werd aangenomen en na ongeveer 3 jaar mocht ik aan de slag met onze vrijwilligers. Ik houd van pionieren, plannetjes maken en mensen in beweging zetten en er kon nog wel het een en ander verbeteren. Inmiddels hebben we 1100 ambassadeurs. Dat vind ik echt fantastisch. Nog steeds ben ik betrokken bij de ambassadeurs, maar inmiddels werk ik ook drie dagen als relatiemanager voor het kerkenteam. Van die tijd mag ik 2 dagen per week pionieren in België. Ik bouw aan de relatie van kerken en voorgangers met Compassion en bedenk samen met hen hoe we daar uiting aan kunnen geven.
“Terwijl de wereld in lockdown zat, solliciteerde ik bij Compassion. Zo’n keus kun je met je verstand maken, maar ik heb echt mijn hart gevolgd. Twintig jaar geleden gingen we, kort na ons trouwen, voor het eerst een kind sponsoren. We voelen ons dus al heel lang verbonden met de missie. Voor Compassion werkte ik veertien jaar bij een hogeschool. Het was mooi om onderdeel te zijn van de ontwikkeling van jongeren. Bij Compassion mag ik nu uitreiken naar kinderen in extreme armoede. Ik ben een radertje in het geheel, met elkaar maken we verschil. Dat geeft een diepere motivatie: het is een missie die mijn hart raakt, die Gods hart raakt. In de Bijbel lees ik op zoveel momenten over Gods hart voor het zwakkere. Daar wil ik ook voor gaan.
“Tijdens de Muskathlon werd bij mij het zaadje geplant. Wat ik ook ging doen voor werk, ik wilde iets doen dat van betekenis is. Het vinden van een opleiding die bij me paste, was nog best een zoektocht. Ik switchte een paar keer, maar ontdekte tijdens de opleiding voor secretaresse wat ik leuk vind: administratie. Ik houd van gegevens verwerken, overzicht creëren en de boel op tijd regelen. Lekker hands-on. Inmiddels werk ik twee jaar op de sponsoradminstratie in een heel fijn team. Als werkgever is Compassion echt gericht op jou als persoon. Hoe gaat het met jou en wat is voor jou het beste? Tijdens de speciale training voor millenials en coaching stonden we stil bij allerlei vragen: wie ben ik, wat wil ik graag, waarom maak ik bepaalde keuzes? Dat was echt bijzonder. Mede daardoor ben ik minder onzeker en sta ik steviger in mijn schoenen. Ik vind het echt supergaaf dat ik met mijn talenten mag bijdragen aan het helpen van kinderen en daarmee ook hun familie.”
“De bevlogenheid en robuustheid van Compassion sprak me als sponsor al aan. Toen ik nog officier bij Defensie was, wilde ik ook opkomen voor recht en strijden tegen onrecht. Ik ben drie keer uitgezonden: naar Irak en twee keer naar Afghanistan. Mijn loopbaanperspectief was goed. Toen kwam de vacature bij Compassion op mijn pad. Mijn hart zei, dit wil ik: opkomen voor kinderen in armoede en strijden voor recht. ‘Wordt er hier wel een beetje hard gewerkt?’, vroeg ik tijdens mijn sollicitatiegesprek. Als bedrijfskundige beschikte ik over kennis en ervaring en die wilde ik wel kunnen inzetten. Inmiddels werk ik vijf jaar bij Compassion en er wordt niet alleen heel hard, maar ook heel professioneel gewerkt. Er zijn veel overeenkomsten met Defensie, maar wat echt anders is: bij Compassion word je direct volledig verwelkomd en omarmd. Vanuit die basis ga je verder bouwen. Dat geeft rust en vrijheid. Ik hoef me niet voortdurend te bewijzen. De missie om kinderen te bevrijden uit armoede in Jezus’ naam zorgt voor een constante drive om het elke dag beter te doen.”
“Toen ik bij Compassion solliciteerde, heb ik met mijn vrouw bekeken wat we écht nodig hadden. Ik zou minder gaan verdienen. Maar in de baan als servicemanager kwamen voor mij drie belangrijke zaken bij elkaar: kwetsbare kinderen, serviceverlening en mijn geloof in Jezus. We maakten een bewuste keuze. Ruim 6,5 jaar heb ik met plezier gewerkt aan een professionaliseringsslag binnen Compassion. Er kwam meer focus op de sponsor: bijvoorbeeld door sneller vragen te beantwoorden en meer te vertellen over de impact die de sponsor maakt. De kindbrieven arriveerden sneller bij de sponsors. Ook hebben we vol ingezet op digitalisering. De drempel om een brief te schrijven, moest bijvoorbeeld omlaag. We zijn steeds meer gaan meten en daarop gaan sturen. De missie is té belangrijk om niet voor het maximale te gaan. Compassion is een bijzondere plek om te werken. Door mijn reizen naar de veldlanden weet ik dat het verhaal klopt. Ik werd geestelijk toegerust én kon resultaatgericht, strategisch en internationaal werken. Door het werken bij Compassion heb ik waardevolle ervaringen opgedaan voor mijn vervolgcarrière.”